شايد يک رؤياست، همه يک رؤياست، که غافلگيرم می‌کرد، بيدار می‌شوم، در سکوت، و ديگر هرگز نمی‌خوابم، اين من می‌شود، يا رؤيا، باز هم رؤيا، رؤيای سکوتی، سکوتی رؤيايی، لبريز نجواها، نمی‌دانم، فقط کلمات است، بيداری هرگز، فقط کلمات، چيز ديگری نيست، بايد ادامه دهی، همين‌و‌بس، چندی ديگر متوقف می‌شوند، خوب می‌دانم، حسش می‌کنم، چندی ديگر ترکم می‌کنند، سکوت می‌شود، لحظه‌ای، چند لحظه‌ی ناب، يا مال من می‌شود، آن‌که ماندنی است، که نماند، که هنوز می‌ماند، اين من می‌شود، بايد ادامه دهی، نمی‌توانم ادامه دهم، بايد ادامه دهی، ادامه می‌دهم، بايد کلمات را بگويی، تا آن وقت که چيزی ازشان باقی مانده، تا وقتی که مرا بيابند، تا وقتی که مرا بگويند، درد غريب، گناه غريب، بايد ادامه دهی، شايد پيش از اين تمام شده است، شايد پيش از اين مرا گفته‌اند، شايد مرا به آستانه‌ی قصه‌ام رسانده‌اند، روبه‌روی دری که به قصه‌ام گشوده می‌شود، که غافلگيرم می‌کند، اگر باز شود، اين من می‌شود، سکوت می‌شود، آنجا که هستم، نمی‌دانم، هرگز نمی‌دانم، در سکوت نمی‌دانی، بايد ادامه دهی، نمی‌توانم ادامه دهم، ادامه می‌دهم.
خرید کتاب ننامیدنی
جستجوی کتاب ننامیدنی در گودریدز
معرفی کتاب ننامیدنی از نگاه کاربران
از رمانهای بکت که تا کنون خوانده ام (وات، مورفی، مولوی و مالون دیس) این قطعا مورد علاقه من است. متاسفانه تازه کار بکت باید بهThe Unnamable @ بدون حداقل @ Molloy @ وMalone Dies @ زیر کمربند خود پرش کنید. این مرد با سرت به هم می خورد (حتی اگر در urn نباشد). @ @ نامفهوم @ خواننده باید این سوال را در این مونولوگ طولانی با صدای بی حرکت کند. آیا اکنون ابدی است؟ ایا اکنون تجربه ابدی است؟ نویسنده درباره ایگو که در حال تجربه ی ابدی است، نوشت؟ یا فقط زندگی؟ من می توانم ادامه دهم، نمی توانم ادامه دهم خوب، من فقط در مورد آن صحبت می کنم. شعر و طنز وجودی استادانه است. به خصوص اگر شما نیمی از آن را در سرتان بشنوید (یا حتی با صدای بلند) و سعی کنید کلمات را بعضی از انفعال بدانید - معنی (یا آنچه که شما فکر می کنید معنای ...) بیشتر آشکار می شود - حداقل برای من. این راه حل است که من برای جیمز جویس، رئیس قدیمی Becketts و Finnegans Wake خود استفاده کردم. من حتی ممکن است سعی در شنیدن این یکی در مورد صدا، اما پس از آن شما را به انتخاب بازیگران از inflections و صدای جیر جیر گره خورده است - من فکر می کنم تفاوت بزرگ است.
مشاهده لینک اصلی
@ او حتی مرده هنوز هم ذهن خود را کل @ از Pounds تریسوس صحبت کرد، نه راکت Becketts که اگر ما می توانیم او را باور، مرده است، و ذهن او کاملا کامل نیست. بنابراین این کتاب موروثی گسترده از یکی از مرده های معمولی هومری است که به طور آهسته از زندگی خود در جهان زندگی می کند، اما تحریک شده است مانند دنت که برای صحبت کردن مرده است، اما با مشکل مدرن، بدون دانستن آنچه که می گویند، بدون داشتن ادعا در مورد آنچه درست است آن یک عجیب و غریب است که به عمق عجیب و غریب احساس انسان می رسد؛ ما هیچ دلیلی برای احساس تشخیص با راوی نداریم، که خود را نشان می دهد که در نقاط بسیار عصبانی است و با این وجود ما در نهایت انجام می دهیم. احتمالا شاهکار آن و بخش آخر، که در آن جملات وجود ندارد، بویژه در صورتی که پاراگراف ها شکسته شوند، می توانند تجربی کاملا زیباییشناختی عجیب و غریب مانند شعر بزرگی به دست آورند. مدرن ادبیات را با هیچ جایی ترک نکردند؛ ، و شاید کمی فراتر از آن، لبه ذهن. و از این رو حتی شاهکارهای پنجاه سال گذشته (تونی موریسون) مجبور به راه های جدیدی شده است. (نه این که این بدترین سرنوشت است. جهنم بکتیانی می تواند به آن تأیید کند.)
مشاهده لینک اصلی
آقای بکت از تلاش های بسیار ضعیف: -P. این کتاب اساسا یک مونولوگ است که در آن نویسنده به بررسی هر چه که اعتقاد دارد، چیزی یا همه چیز نیست. هیچ قطعه ای وجود ندارد، و روایت فقط به طور مداوم و بدون وقفه ادامه می یابد. من فکر می کنم شاید جنگ با آن کاری داشته باشد. این بعد از جنگ جهانی دوم کوتاه بود و من فکر می کنم که شاید این تجربه باعث شده که نویسنده به فکر کردن (و در نتیجه نوشتن) در یک شیوه و سبک غیر خطی، غیر فرمت شده، غیر استاندارد و ایجاد برخی سوالات بزرگ در این میان در مورد همه چیز، اما بیشتر در مورد فرد است. من درک می کنم ممکن است یک مخاطب برای این نوع ادبیات وجود داشته باشد، اما این فقط برای من نیست.
مشاهده لینک اصلی
این مورد مورد علاقه من از بکت است. حتی انتظار نیست که برای خود گوودو همانطور که در این نوشته فوق العاده انتزاعی نوشته شده است نیز مبهم است. یکی از چیزهای مورد علاقه من در مورد ساموئل بکت، توانایی او برای ایجاد صحنه های زیبا از جنبه های به ظاهر خسته از زندگی روزمره و مرگ است. متاسفانه، بسیاری از Unnameable است که غیر ممکن است به دنبال آن است که این فاقد این جنبه و به پایان می رسد بدون رنگ. این ممکن است قصد داشته باشد. دوست پسر من فقط این کتاب را به عنوان \"بسیار مغرضانه @\" توصیف کرده است و من فکر می کنم که در مورد آن ها خلاصه شده است. برخی از رنگها و احساسات نسبت به انتهای آن وجود دارد، اما کمی از خواندن آن برای رسیدن به آنجا وجود دارد.
مشاهده لینک اصلی
*** Unnameable این راوی همهجانبه است، این @ I @ یا @ me @ که وجود دارد و وجود ندارد. در این @ novel @، بکت با بسیاری از ابزارهای روایت معمولی (بدون تعریف زمان، فضای تعریف نشده، هیچ تعریف قطعی) را خدشه دار می کند تا ما را از این راوی شناخته شده که باید صحبت کند اما نمی تواند صحبت کند، سکوت می کند اما برای سکوت آرزو می کند، کسی که در جایی نیست، اما همه جا است، که به داستان ها می گوید (از جمله مهودس و کرم ها) اما مطمئن نیست که اینها داستان های خود و دیگران است. ساده ترین خواندن آن نیست، با توجه به آن است که تمام جریان آگاهی (از جمله یک پاراگراف 133 صفحه)، اما بسیار ساده تر (و گاه لذت بخش تر) از جویس.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب ننامیدنی
خرید کتاب ننامیدنی
جستجوی کتاب ننامیدنی در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
@ او حتی مرده هنوز هم ذهن خود را کل @ از Pounds تریسوس صحبت کرد، نه راکت Becketts که اگر ما می توانیم او را باور، مرده است، و ذهن او کاملا کامل نیست. بنابراین این کتاب موروثی گسترده از یکی از مرده های معمولی هومری است که به طور آهسته از زندگی خود در جهان زندگی می کند، اما تحریک شده است مانند دنت که برای صحبت کردن مرده است، اما با مشکل مدرن، بدون دانستن آنچه که می گویند، بدون داشتن ادعا در مورد آنچه درست است آن یک عجیب و غریب است که به عمق عجیب و غریب احساس انسان می رسد؛ ما هیچ دلیلی برای احساس تشخیص با راوی نداریم، که خود را نشان می دهد که در نقاط بسیار عصبانی است و با این وجود ما در نهایت انجام می دهیم. احتمالا شاهکار آن و بخش آخر، که در آن جملات وجود ندارد، بویژه در صورتی که پاراگراف ها شکسته شوند، می توانند تجربی کاملا زیباییشناختی عجیب و غریب مانند شعر بزرگی به دست آورند. مدرن ادبیات را با هیچ جایی ترک نکردند؛ ، و شاید کمی فراتر از آن، لبه ذهن. و از این رو حتی شاهکارهای پنجاه سال گذشته (تونی موریسون) مجبور به راه های جدیدی شده است. (نه این که این بدترین سرنوشت است. جهنم بکتیانی می تواند به آن تأیید کند.)
مشاهده لینک اصلی
آقای بکت از تلاش های بسیار ضعیف: -P. این کتاب اساسا یک مونولوگ است که در آن نویسنده به بررسی هر چه که اعتقاد دارد، چیزی یا همه چیز نیست. هیچ قطعه ای وجود ندارد، و روایت فقط به طور مداوم و بدون وقفه ادامه می یابد. من فکر می کنم شاید جنگ با آن کاری داشته باشد. این بعد از جنگ جهانی دوم کوتاه بود و من فکر می کنم که شاید این تجربه باعث شده که نویسنده به فکر کردن (و در نتیجه نوشتن) در یک شیوه و سبک غیر خطی، غیر فرمت شده، غیر استاندارد و ایجاد برخی سوالات بزرگ در این میان در مورد همه چیز، اما بیشتر در مورد فرد است. من درک می کنم ممکن است یک مخاطب برای این نوع ادبیات وجود داشته باشد، اما این فقط برای من نیست.
مشاهده لینک اصلی
این مورد مورد علاقه من از بکت است. حتی انتظار نیست که برای خود گوودو همانطور که در این نوشته فوق العاده انتزاعی نوشته شده است نیز مبهم است. یکی از چیزهای مورد علاقه من در مورد ساموئل بکت، توانایی او برای ایجاد صحنه های زیبا از جنبه های به ظاهر خسته از زندگی روزمره و مرگ است. متاسفانه، بسیاری از Unnameable است که غیر ممکن است به دنبال آن است که این فاقد این جنبه و به پایان می رسد بدون رنگ. این ممکن است قصد داشته باشد. دوست پسر من فقط این کتاب را به عنوان \"بسیار مغرضانه @\" توصیف کرده است و من فکر می کنم که در مورد آن ها خلاصه شده است. برخی از رنگها و احساسات نسبت به انتهای آن وجود دارد، اما کمی از خواندن آن برای رسیدن به آنجا وجود دارد.
مشاهده لینک اصلی
*** Unnameable این راوی همهجانبه است، این @ I @ یا @ me @ که وجود دارد و وجود ندارد. در این @ novel @، بکت با بسیاری از ابزارهای روایت معمولی (بدون تعریف زمان، فضای تعریف نشده، هیچ تعریف قطعی) را خدشه دار می کند تا ما را از این راوی شناخته شده که باید صحبت کند اما نمی تواند صحبت کند، سکوت می کند اما برای سکوت آرزو می کند، کسی که در جایی نیست، اما همه جا است، که به داستان ها می گوید (از جمله مهودس و کرم ها) اما مطمئن نیست که اینها داستان های خود و دیگران است. ساده ترین خواندن آن نیست، با توجه به آن است که تمام جریان آگاهی (از جمله یک پاراگراف 133 صفحه)، اما بسیار ساده تر (و گاه لذت بخش تر) از جویس.
مشاهده لینک اصلی